PAGINA 23 • PRO SPARTA • 43STE JAARGANG • NR.14 • SPARTA ROTTERDAM - FORTUNA SITTARD oriëntatie kwijt, dus volg ik de stroom geel-blauw een lange, redelijk steil omhooglopende straat in. Na een paar honderd meter slaat mijn groundhoppers hart volledig op hol. Aan de ene kant van de straat zie ik een rijtje arbeiderswoningen, aan de andere kant de monumentale hoofdtribune van het Joseph Marienstadion, al meer dan honderd jaar de thuishaven van Union St. Gillis. De sfeer is gemoedelijk in de afgesloten straat. Er wordt een pintje gepakt, een worst gegeten en voorbeschouwd. Voornamelijk in het Frans, af en toe in het Vlaams. Het is dé club voor de échte Brusselaar. Het nostalgische stadion bestaat voor driekwart uit een oude staantribune en dus die monumentale hoofdtribune. Ooit het pronkstuk van een stadion met een toenmalige capaciteit van 44.000. Nu kunnen/mogen er slechts achtduizend supporters naar binnen. De binnenkant van de hoofdtribune kent enkele prachtige details, waaronder het clublogo in glas-in-lood. Het is er echter ook allemaal sterk verouderd. De wc’s zijn krap en oud en een biertje bestellen is alleen te doen voor de echte doorzetter. Het voelt als een stap terug in de tijd. Ook wanneer ik plaats neem op mijn plek. De plekken zijn aangeduid met wat geverfde strepen op een hele lange houten plank. Union is de afgelopen jaren bezig aan een waar voetbalsprookje. In 2021 promoveerde de club na 48(!) jaar weer eens naar de hoogste klasse. En sindsdien doen ze elk jaar mee om het landkampioenschap. Helemaal toeval is het niet, want in 2018 werd de club gekocht door de Britse ‘gokmiljardair’ Tony Bloom, ook eigenaar van het Engelse Brighton & Hove Albion. Het opvallendste van deze eigenaar is dat hij juist onopvallend is. Hij treedt niet veel op de voorgrond en maakt geen exceptionele uitgaven. Het scoutingsapparaat is gericht op relatief onbekende voetbalmarkten, waar met data gezocht wordt naar ‘overperformers’, die goedkoop kunnen worden aangekocht. Maar ze moeten er wel direct staan. Tijdens de wedstrijd kolkt het kleine stadionnetje. De sfeer is uitstekend. De fanatieke ‘Union Bhoys’ creëren een heerlijk sfeertje vanaf de onoverdekte staantribunes. Ik heb er vanaf de hoofdtribune goed zicht op. Achter de tribunes zorgt de stadionverlichting voor een mooi bomensilhouet van het Dudenpark waar het stadion aan gelegen is. Dit maakt het plaatje compleet. In de niet al te verre toekomst zal dit prachtige historische beeld verdwijnen. Om niet meer afhankelijk te hoeven zijn van de geldschieters en overperformers is een nieuwe moderne thuishaven onvermijdelijk. Dat ziet zelfs de grootste voetbalromanticus in. Helaas kan dit niet op de huidige locatie. Hoewel niets voor mij de liefde voor Sparta kan evenaren, zal deze plek de komende jaren het gemis wel wat blijven verzachten. Ruben van Hofwegen
RkJQdWJsaXNoZXIy ODM1NjU=