PAGINA 18 • PRO SPARTA • 43STE JAARGANG • NR.7 • SPARTA ROTTERDAM - FC UTRECHT Ik sta bij de laatste thuiswedstrijd een broodje kroket te kopen als ik opeens een klopje op mijn schouder voel. Totaal onverwachts kijk ik in het gezicht van mijn collega Lara. Vrijwel tegelijkertijd stelt ze me voor aan een vriendelijk uitziende jonge man: “Hoi, dit is Dominik, een vriend van mij uit Münster.” VFL BOCHUM – DARMSTADT 98 Een paar uur na de wedstrijd ligt het Ruhrstadion er wat verlaten bij. Aan een nat geregende doorgangsweg in de oude mijnstreek. De uitgedoofde lichtmasten zijn nog net te herkennen boven de daken van de omringende huizen. Mijn vriend Sebastiaan legde deze desolate omgeving prachtig vast. GROUNDHOPPERS KANONSKOGELS Al snel zijn we in een geanimeerd gesprek verwikkeld over bijzondere stadions en de bijbehorende voetbalcultuur. Dominik vertelt al in zo’n 240 stadions in veertig landen te zijn geweest. Een echte groundhopper dus. In Nederland heeft De Vijverberg tot nu toe de meeste indruk op hem gemaakt. Het fanatieke publiek in Doetinchem en de gezellige sfeer op de tribunes heeft daar flink aan bijgedragen. Ik vraag hem of hij het tijdschrift ‘11 Freunde’ leest, dat bol staat van nostalgische voetbalcultuur verhalen. Maar dat doet hij niet: “Dat wordt gemaakt door rivaliserende supporters van Arminia Bielefeld, dus dat gaan wij als fans van Preussen Münster natuurlijk niet kopen en lezen”. Aangestoken door zijn enthousiasme ga ik ’s avonds ook eens tellen. Helaas blijf ik steken op 137 stadions, waar ik ooit een wedstrijd bezocht heb. Volgens mij was ik gezien mijn huidige leeftijd al een groundhopper voordat de term überhaupt bestond. Op mijn vijftiende zat ik immers al bij clubs als Raith Rovers en Estrela Amadora op de tribune. Wanneer kun je jezelf eigenlijk een groundhopper noemen? Simpel gezegd: als je voetbalwedstrijden in zoveel mogelijk verschillende stadions op de wereld gezien wil hebben. Eigenlijk doet de wedstrijd en de uitslag er helemaal niet toe, het gaat om de beleving. En het jeukt altijd, zoals Tom Bodde zo mooi beschrijft in zijn boek ‘De Voetbalhel’: “Als er voor een groundhopper iets frustrerend is, dan is het wel om in een onbekende stad te verblijven en te weten dat er gevoetbald wordt, zonder dat je erbij kan zijn. Nog erger is het om dan ook nog eens langs het stadion te rijden en een glimp op te vangen van de ambiance rondom de wedstrijd of van de meelevende supporters op de tribune. Je wilt dan wel uit de rijdende auto springen of aan de noodrem trekken.” Heel herkenbaar. Daarom trap ik nu af met een nieuwe rubriek – groundhoppen – en zal ik telkens wat bijzonder foto’s laten zien, die mijn reisvrienden of ik gemaakt hebben tijdens onze trips. In deze Kanonskogels twee foto’s.
RkJQdWJsaXNoZXIy ODM1NjU=