PAGINA 13 • PRO SPARTA • 43STE JAARGANG • NR.3 • SPARTA ROTTERDAM - VITESSE veel aanvallers rond en maar weinig verdedigers,’’ herinnert Loggie zich maar al te goed. ,,Dus toen de trainer, Henk Wullems, me vroeg of ik niet achterin wilde gaan spelen, heb ik dat gedaan. En dat ging eigenlijk best lekker!’’ KOE IN Z’N REET Buiten het veld was hij nooit een moeilijke jongen, kon hij goed opschieten met zijn ploeggenoten en ook alle trainers met wie hij samenwerkte. Vandaar dat Loggie vooral in tevredenheid terugkijkt op zijn loopbaan binnen de witte lijnen. Maar toch, had hij niet meer uit zijn kwaliteiten kunnen halen als hij zich minder impulsief en minder agressief had gedragen? ,,Ach, dat is natuurlijk een koe in zijn reet kijken,’’ reageert David meteen op die vraag in onvervalst Nederlands. ,,Als, als, als gaan roepen achteraf, daar schiet je toch niets mee op. Ik was dan misschien langer bij Sparta gebleven, maar dan had ik dat jaar België gemist en was ik wellicht nooit bij AZ gekomen en wie weet wel bij PSV of Feyenoord. Maar goed, ik heb overal een fantastische tijd gehad, waarbij twee clubs er voor mij uitspringen. AZ en Sparta, die ik voor altijd in mijn hart heb gesloten. Niet voor niets dat ik af en toe nog opdraaf bij de Sparta Legends. Al wordt de coördinatie tussen wat het hoofd wil en de benen nog kunnen steeds lastiger. Zijn duurzame warme band met de Kasteelclub kan niet geheel los worden gezien met de uitstekende relatie die hij op Spangen twee jaar lang onderhield met coach Barry Hughes. ,,Het persoonlijke contact met hem was fantastisch. We begrepen elkaar, hadden weinig woorden nodig, maar ook heel veel lol, waar ik nog wel eens aan terugdenk. Van alle trainers die ik heb meegemaakt was Barry voor mij de allerbeste.’’ OP DE GOLFBAAN Eenmaal om den brode uitgevoetbald is Loggie in Nederland gebleven en heeft hij zich hier ontpopt tot een van de allerbeste golfers en als zeer gewild coach in die tak van sport. ,,Ik was in Engeland altijd al met golf bezig en moest op een gegeven moment kiezen tussen golf en voetbal. Dat is dus voetbal geworden, omdat ik daar mijn beroep van kon maken. Maar, golf is altijd mijn andere passie gebleven. Ik had tot voor kort drie eigen golfbanen, inmiddels zijn dat er twee. En daar ben ik nog zes dagen per week, vooral om les te geven. Dat zal zolang ik gezond blijf, denk ik, niet veranderen, want ik kan nu eenmaal niet stilzitten.’’
RkJQdWJsaXNoZXIy ODM1NjU=